Ze zijn leuk, speels, schattig, slim en op sommige plekken zoals de Amsterdamse Waterleiding duinen erg makkelijk te fotograferen. Een paar kleine feiten: Leuk, speels en slim: Jazeker maar dat schattig is meer het gevoel wat wij als mensen krigen als we ze zien. Hoewel ze een plek hebben in de familie van hondachtigen zijn ze niet te vergelijken met onze huis, tuin en keukenhonden. Een paar jaar geleden voor de eerste maal richting 'strandpaal 69' in de Amsterdamse waterleiding duinen om ze te spotten. Waar je dan snel achterkomt is dat deze vossen 'Gevoerd' worden door de massaal aanwezige fotografen. Het is niet goed en sinds een aantal maanden zijn er borden geplaatst met het verzoek om dit niet te doen. Hoewel er fotografen, met name degenen met smartphones, zijn die hier lak aan hebben. Jammer dat dit gebeurt. Overigens is het verstandig om niet in het weekend op stap te gaan voor een fotoshoot. Veel te druk en de kans is groot dat je meer "mensachtigen" dan hondachtigen vastlegt.
Als je het goed wil doen en elke echte natuurfotograaf wil dat dan ga je niet op jacht naar de vossen maar wacht je tot ze zich vertonen. Het geeft meer voldoening en de kans op een mooie plaat is altijd groter!

Velen zullen zich afvragen of deze soort fotografie nog wel mag na de invoering van de AVG in 2018. Een kleine uiteenzetting is wel op zijn plaats. Eerst moet je jezelf afvragen waar je mag fotograferen. In de basis is dit overal en dan gaat het over publieke ruimten. Tenzij er beperkingen gelden zoals in gebouwen, ook al zijn deze van de overheid, kunnen er huisregels gelden. Een gebied wat afgezet is, zoals een festival terrein of een door de politie afgezet gebied, daar mag je er niet zomaar fotograferen. Een perskaart kan daarop een uitzondering zijn.

Als je ergens fotografeert dan mag dat nooit heimelijk zijn. Het moet duidelijk zijn dat er gefotografeerd wordt. Een voorbeeld is dat je rondloopt met een (grote) camera. Dus het fotograferen met een bodycam of telefoon kan heimelijk zijn.

Wat je mag fotograferen is alles en iedereen tenzij er een uitzondering is zoals eerder geschreven. Dan komt het publiceren van je foto's. AVG gaat over het publiceren van persoonsgegevens. Al je een foto maakt van een willekeurig persoon, of personen, dan verzamel je persoonsgegevens. Hiermee is die persoon in beginsel te identificeren.

Hierover zijn door de Tweede Kamer vragen gesteld. Want hoe zit dat dan met een foto die je op de Dam in Amsterdam maakt met mensen die dan ‘toevallig’ op de foto komen? Je hebt toch geen flauw idee wie die mensen zijn? In dat geval zijn de portretten zelfs geen persoonsgegevens. Dat komt omdat je dan te veel moeite zou moeten doen om te achterhalen wie die personen zijn. Je moet geen onevenredige inspanning hoeven leveren om die personen te identificeren. Dat betekend dus dat in het geval van straatfotografie er meestal geen sprake is van een persoonsgegeven. Althans niet voor de fotograaf die de personen niet kent en ook niet eenvoudig kan achterhalen wie die personen zijn.

Voor straatfotografie waar veel onbekende mensen op te zien zijn is het dus toegestaan om deze te publiceren.

Deze informatie is gedeeltelijk overgenomen van en volledig te lezen op https://www.charlotteslaw.nl/recht-op-straatfotografie/ 

Een heel bekende nederlandse straatfotograaf is Ed van der Elsken.

Wim van Velzen schrijft in zijn blog "roze wolken, benaderingen in de landschapsfotografie" dat er meer benaderingen zijn dan die van het perfecte moment, prachtig licht en speciale kleuren in een uitgekiende compositie. Natuurlijk is, zeker in de landschaps fotografie, de compositie belangrijk en heeft hard licht met de bijbehorende schaduwen niet echt de voorkeur. En zeker is het zo dat foto's maken in de vroege ochtend altijd weer een ervaring is die je bijblijft. Het landschap heeft echter meer dan de zonsopkomst en ondergang en het blauwe uurtje. Het grootste gedeelte van de dag heb je dat niet en kun je toch heel veel goede foto's maken. Het is dan de omgeving die zichzelf is en die je dan op je eigen manier kunt vastleggen.
Je kunt landschapsfotografie, zoals meerdere soorten fotografie, in 2 vormen zien. De opgemaakte en de ruwe vorm. Hier is de ruwe vorm de ware aard van het vastgelegde landschap en de opgemaakte vorm is hetzelfde maar dan met een laagje mascara. Uiteraard blinkt de laatste vorm uit door de, vaak gebruikte, extra digitale opmaak.
De ruwe vorm kan meer verhalend zijn en heeft dan een relatie met documentaire fotografie. Doordat het meer verhalend is roept het een reactie op bij de kijker. Als fotograaf let je dan ook meer op wat je wil vertellen dan alleen het visueel aantrekkelijke.
Welke lenzen je gebruikt voor je landschappen is aan jezelf en heeft te maken of je nadruk op weidsheid wil leggen of in wil zoomen op verder weg gelegen objecten.

Tegenover ongeveer 60 soorten dagvlinders in Nederland staan ruim 2000 verschillende nachtvlinders. Ze zijn minder populair dan dagvlinders en worden wel eens afgedaan als ‘motjes’. In werkelijkheid behoren de grootste en meest kleurrijke vlinders tot de nachtvlinders en ook onder fotografen populaire soorten als de Sint-Jansvlinder en kolibrievlinder zijn zogenaamde dagactieve nachtvlinders.

Overdag laten rustende nachtvlinders zich vaak eenvoudig benaderen en van alle kanten fotograferen, maar het lastige is om ze te vinden. Wanneer je je ogen goed de kost geeft, lukt het wel om tijdens een wandeling een klein aantal soorten rustend te vinden, bijvoorbeeld op boomstammen.

Gemakkelijk is het echter niet en er zijn gelukkig ook minder tijdrovende manieren om nachtvlinders voor de lens te krijgen. Zo worden veel (maar niet alle) nachtvlinders aangetrokken door licht. Al weten we niet waarom dat zo is, we kunnen er wel gebruik van maken. Een buitenlampje dat ’s nachts blijft branden kan al heel wat verschillende nachtvlinders op de gevel opleveren. Maar pas wanneer je een keer een zogenaamde lichtval opstelt, of een laken spant met een speciale lamp ervoor die veel UV-licht uitstraalt, zul je ontdekken wat er ongemerkt voor bijzondere vlinders ’s nachts om je huis vliegen. Mijn tuin kan zomaar twee- tot driehonderd soorten opleveren. De nachtvlinders die je op deze manier verzamelt kun je de volgende dag in alle rust fotograferen, om ze daarna weer ongedeerd los te laten in de vrije natuur.